La Sancta Ovetensis: la Catedral d'Uviéu

Llugar calificáu por munchos como'l más santu del cristianismu n'Asturies, pol gran númberu y l'importancia de les reliquies qu'ellí se caltienen y poles que foi denominada Sancta Ovetensis: la Catedral d'Uviéu.
La ciudá d'Uviéu foi fundada nel añu 761 sobre una llomba llamada Ovetao o Oveto y ocupada polos monxos Máximu y Fromestano onde construyeron un monasteriu que dedicaron a San Vicente. Más tarde el rei Fruela I llevantaría ellí una basílica dedicada a San Salvador y otres dependencies nes que nacería'l so fíu, Alfonso II'l Castu. Esti rei tresllada a Uviéu la capital del reinu y constrúi una basílica prerrománica dedicada a San Salvador que reemplaza a la primitiva llevantada pol so pá. Esti templu caltiense hasta los años 1382-88 en qu'empezó la construcción del edificiu góticu,enllargándose hasta finales del sieglu XVI, anque inda se realizaron cambeos y ampliaciones nos sieglos XVII y XVIII. D'esta manera, la Catedral d'Uviéu contien estructures d'estilu prerrománicu (Cámara Santa), románicu (bóvedes y apostoláu de la Cámara Santa), renacentista (remate de la torre) y barrocu (Girola, Capiya del Rei Castu y otres capiyes).
La Cámara Santa, del sieglu IX, ta declarada Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco y nella atópense les xoyes más importantes de la catedral: les cruces de la Victoria y de los Ánxeles, símbolos d'Asturies y de la ciudá d'Uviéu, la Caxa de les Ágates y l'Arca Santa que contién un gran númberu de reliquies ente les que s'atopa'l Santu Sudariu.
El Santu Sudariu, tamién conocíu pol pañolón d'Uviéu, foi según la lleenda la prenda que cubrió la cabeza de Jesús y qu'atopó l'apóstol San Pedro na so tumba vacía y que recoyó xuntu cola Sábana Santa de Turín.
L'Arca Santa tien el so orixe nuna antigua arca que contenía, en Jerusalén, les reliquies de Jesús y de María. Énte la invasión de los perses llideraos por Cosroes II nel 614, los cristianos de Palestina protexeron l'Arca Santa, col Santu Sudariu y otres reliquies, unviándola a Alexandría al traviés del presbíteru Filipo. Cola meyora de los perses per África l'Arca llega a España entrando per Cartaxena, onde l'obispu de Écija, San Fulgencio, dispunxo d'ella unviándola al so superior l'obispu de Sevilla, San Leandro.
San Isidoro, obispu de Sevilla, tresllada l'Arca con él al ser nomáu obispu de Toledo y ellí, na primer metá del sieglu VIII, una nueva Arca ,nesti casu de carbayu, substituyó a l'antigua Arca Santa.Cola invasión musulmana, l'Arca llega a Asturies ente los años 812 y 842.Según la tradición l'Arca Santa tuvo escondida nun pozu dolménicu del Monsacro hasta qu'Alfonso II la treslladó a Uviéu y mandó construyir la Cámara Santa pa curiala.Dende entós namás s'espón al públicu trés díes al añu que son el Vienres Santu, el 14 de setiembre y el 21 de setiembre.
Na edá media l'Arca tuvo arrodiada de misteriu y permaneció cerrada mientres sieglos hasta que por cuenta de la visita del rei Alfonso VI a Uviéu, facilítase la so apertura y s' inventarien los oxetos nella curiaos. N'homenaxe a la so importancia cúbrese de plata, esti recubrimientu tien una lleenda na que se rellaciona'l so conteníu y la fecha de realización del mesmu nel añu 1113.
La fama d'estes reliquies mientres la Edá Media fai que los pelegrinos se desvíen del Camín francés a Compostela p'averase a Uviéu a venerar l'Arca Santa de les reliquies.Un dichu popular diz que lo que contien tien tala rellumanza, que al abrir, la so lluminosidá podría dexar ciegu a quién s'atreviera abrila.
Les otres trés xoyes emblemátiques de la Cámara Santa son La Cruz de los Ánxeles realizada a principios del sieglu IX y, según consta nuna inscripción asitiada nel so aviesu, nel añu 808 foi donada a la catedral uvieina por Alfonso II'l Castu, probablemente por cuenta de la consagración del nuevu templu dedicáu a San Salvador. La lleenda diz que la cruz foi realizada por dos ánxeles que tomaron la forma de pelegrinos, sicasí esiste la teoría de que la cruz foi realizada por artistes de procedencia lombarda, que posiblemente viaxaren al reinu d'Asturies por mandatu del emperador Carlomagno, que caltenía bones relaciones con Alfonso II .
La Cruz de la Victoria, que según la tradición taba fecha cola cruz de madera que Don Pelayo llevaba na batalla de Cuadonga y foi donada por Alfonso III'l Magno nel añu 908 .
La Caxa de les Ágates foi realizada a principios del sieglu X y donada a la Catedral de San Salvador d'Uviéu, nel añu 910, pol infante Fruela d'Asturies, fíu d'Alfonso III'l Magno, y pola so primer esposa, Nunilo Jiménez.
Na redolada de la güei Catedral d'Uviéu'l rei Alfonso II'l Castu, ordenó edificar un conxuntu catedraliciu que respondía al esquema urbanísticu de l'Alta Edá Media: una catedral doble, la residencia del obispu, dependencies episcopales y un muriu de defensa. Esti complexu complétase cola basílica de Santiso de la que namá se caltien d'aquella dómina prerrománica'l testeru del ábside central cola ventana trixeminada.
Ellí, la Cámara Santa conviértese n'unu de los llugares más importantes del medievu pol gran simbolismu de les reliquies que curiaba, destín de les pelegrinaciones de la dómina y llugar de camín obligáu escontra Santiago.Sobremanera teniendo en cuenta qu'el mesmu rey Alfonso II'l Castu conviértese nel primer pelegrín al movese cola so corte a Compostela tres el descubrimientu del sepulcru nel añu 813, onde mandó llevantar una pequena ilesia.